Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ...

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ...

"ΕΥ ΘΕΩ, ΚΗΝΟΙ ΜΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΙΝΟΝΤΑΙ" ΣΑΠΦΏ

Στην πορεία του δρόμου για το μέτωπο, βλέπεις πως κάποιοι φίλοι απομακρύνονται…
Κυρίως φεύγουν σιωπηλά στα μουλοχτά, με χιλιες μια δικαιολογιες "φορτου εργασίας" κι αυτό γιατί δεν έχουν τίποτα πια να επωφεληθούν… 
"ξοφλησες φίλε" ,είπε και τού το επεσήμανε....
άλλωστε καποιοι βιαστικοί φεύγουν πρίν βουλιάξει το καράβι
όπως κάνουν στην περίπτωση τα ποντίκια.
Ψάχνουν δικαιολογία για την πρόφαση της απομάκρυνσης,
για να εχουν και "ησυχη" την συνείδηση τους!
Καλός Κόσμος...
Υπάρχουν ετοιμα υποκαταστατα και για την καρδιά και για την δόξα, μα πιο πολυ και για την τσέπη.
Πάντοτε υπάρχουν πρόθυμοι για δίκαιη αντιπαροχή. 
Καλός Κόσμος...
Πως καταλήγουν τα αισθήματα… Πόσο αδειάζουν οι σχέσεις…
Φυσική συνέπεια της ρεουσας πραγματικότητας και της ατελειώτης υποκρισίας.
Και τούτο εδώ: 
(να δεις ποιος το ’πε… ποιος το ’πε… Που να θυμάμαι… γέρασα) 
«Φιλία είναι να προχωράς τη συζήτηση από κει που την άφησες μήνες πριν».
Χωρίς προλόγους.

27.10.2017 ΓΝΑ"Γεννηματας" στην αναμονή του Χειρουργείου .
ΥΓ "Αν κάποτε σου χαρίσουν τσουκνίδα, χάρισε τους τριαντάφυλλο και θα δεις ότι αυτοί θα πονέσουν πιο πολύ!"

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙΣ

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙΣ  ii

Η γιαγιά  μου τον Γεννάρη του 1993  μού πρότεινε να βγω με τον πατέρα μου.."Γνωρίζω πολύ καλά πως τον αγαπάς" μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με,"αλλά τον παραμελείς δεν μιλάτε δεν βγαίνετε εξω εσύ όλη την μέρα στην δουλεια .‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ του  χρόνο.

’‘Μα εγώ και  ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.‘Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνον 

Το ξέρω. 

Μονο μια χαρη θελω να πάτε ενα βραδυ μαζύ σενα μαγαζί που θα κλείσω εγω (93 χρονων γυναίκα)

’Εκείνο το βράδυ του  τηλεφώνησα και τον προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά να πάμε οι δυο μας μια εκδρομή στο ΝΑΎΠΛΙΟ.

(ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΕΙ ΠΟΤΕ  ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΑΖ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ )

Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.  ο ΠΑΤΈΡΑς  μου ηταν  από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’  απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να τον πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι μας , παρατήρησα πως και ο ιδιος  ήταν φοβερά συγκινημένος!Το ιδιο κι η γιαγιά μου.

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό του ,  ήταν ντυμένος  με μπλέ κοστούμι ,λευκό πουκαμισο μαύρη γραβάτα,χρυσα μανικετόκουμπα . Το πρόσωπό του χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο που ειχε κανονισει η γιαγια μου όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. 

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να του διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. 

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου.  Ο μπαμπάς καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. 

Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη του.

‘Εγώ ήμουν αυτός που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’

‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.

Μιλούσαμε για ώρες. Πήγα να πληρωσω μου είπα είναι πληρωμένα ολα.Ντραπηκα να του πω κατι μην τον στενοχωρήσω

‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε ο πατέρας καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. 

Τον φίλησα, τον αγκάλιασα και γυρισα στην μοναξιά του σπιτιού μου στον Παπαγο.

Μερικές μέρες αργότερα η γιαγια μου ΄έφυγε΄(13 ΜΑΡΤΗ 1993) . 

Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει ο πατέρας  μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα,   Σε αγαπώ! η νονα ΣΟΥ ’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό . Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.