Τρίτη 13 Μαΐου 2008

ΠΩΣ ΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΤΟ«Βασίλειος Δεστούνης» Η περιπέτεια του πολέμου.

ΜΩΡΑΙΤΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

«Θα σου γράψω πως έτυχε και μπαρκάρισα . Έχω γεννηθεί το 1920. Το 1938 έτυχε να έρθει στο χωριό ο καπετάν Παναγής ο Πανάς. Το έμαθα, επήγα σπίτι του και τον βρήκα. Όταν με είδε με ρώτησε, τι θέλω. Ξέρω ότι έχεις , ένα βαπόρι, το «Βασίλειος Δεστούνης» και θέλω αν είναι εύκολο να με πάρεις. Μου είπε, σε δύο μέρες θα πας στο γραφείο και θα σε στείλουν στη Χαλκίδα.

Επήγα στο βαπόρι δίχως να ξέρω τι δουλειά θα πιάσω.

Όλο το πλήρωμα κοιμότανε στη πλώρη. Δεξιά οι ναύτες και αριστερά οι θερμαστολαδάδες. Η κατάσταση δραματική. Όταν έβαλα τα ρούχα μου , επήγα στον καπετάνιο και του έδωσα το γράμμα από τον καπετάνιο (εννοεί τον κ.Πανά). Και μου λέει , θα πας καρβουνιάρης και όταν αδειάσει θέση θα σε βάλλω στην κουβέρτα. Στη μηχανή ο καρβουνιάρης έκανε 6ωρίες. Εφύγαμε από την Χαλκίδα και επήγαμε για Αργεντίνα, για να φορτώσουμε στάρι για Ευρώπη. Εν τω μεταξύ είχε κηρυχτεί ο πόλεμος που εγυρίζαμε στην Ευρώπη. Όταν εφτάσαμε ανάμεσα Φινιστέρι και Ούζαντ, παρουσιάστηκε ένα υποβρύχιο με Γερμανική σημαία. Εσταματήσαμε γιατί το υποβρύχιο ερχότανε κατ’επάνω μας. Όταν έφτασε κοντά , εδιπλάρωσε και εκατέβηκε ο καπετάνιος στο υποβρύχιο με τα χαρτιά του βαποριού, τα διαβάσανε και είπανε στον καπετάνιο : Στο άλλο ταξίδι θα σας βουλιάξουμε. Επήγαμε στην Ευρώπη. Ξεφορτώσαμε , επήγαμε πάλι στην Αργεντίνα και εφορτώσαμε πάλι για Ευρώπη. Όταν εφθάσαμε ανάμεσα Φινιστέρο και Ούζαντ, παρουσιάστηκαν δυο αεροπλάνα ανιχνευτικά και μας πέταξαν τρείς φωτοβολίδες , να εγκαταλείψουμε το παπόρι.

Το εγκαταλείψαμε, εκατεβήκαμε στις βάρκες. Μετά άρχισαν και έριχναν βόμβες. Το βαπόρι είχε πάρει κλίση, αλλά δεν βούλιαξε. Όπως μάθαμε αργότερα το βρήκανε Ισπανοί και πήρανε το μισό.

Όταν εμείς μπήκαμε στις βάρκες εμοιράστηκε το πλήρωμα. Ο καπετάνιος επήγε με τον Πρώτο Μηχανικό. Και στην άλλη ο Υπολοίαρχος με τον δεύτερο μηχανικό και το υπόλοιπο πλήρωμα στις δυο βάρκες. Μπαίνοντας στις βάρκες το βράδυ χαθήκαμε. Όταν εξημέρωσε είδαμε μακριά ένα καΐκι. Επήγαμε προς τα επάνω του. Εσταμάτησε και μας πήρε. Επήγαινε για Μπορντώ και επήγαμε εκεί. Βρήκαμε και την άλλη βάρκα εκεί. Μας επήγαν σε ένα ξενοδοχείο και μείναμε ένα βράδυ και το πρωί μας έστειλαν στη Μασσαλία.

Ξέχασα να γράψω ο καπετάνιος και ο Υποπλοίαρχος αδέλφια από την Κύμη. Από Κεφαλονιά , ο Πρώτος Μηχανικός ο Σωκράτης Αυγερινός. Θερμαστής από Λακύθρα, ο Διονύσης Μιχαλιτσιάνος. Από Σπαρτιά ο Γεράσιμος Λιοσάτος θερμαστής και Γεράσιμος Μωραΐτης , καρβουνιέρης.

Όταν φθάσαμε στη Μασσαλία , πήγαμε στο Προξενείο. Μας έδωσε μερικά λεφτά. Δεν ήταν αρκετά. Για ύπνο βρίσκαμε σε σπίτια. Εκαθήσαμε πολύ καιρό, περίπου δύο μήνες. Είμαστε πολλοί από βαπόρια, διάφορες λατσιόνες. Είχανε έρθει δυο Γιουγκοσλάβικα βαπόρια. Τα βαπόρια θα γύριζαν πάλι στη Γιουγκοσλαβία, λοιπό το Προξενείο είχε κανονίσει με τον καπετάνιο του βαποριού να πάρει όλους τους Αξιωματικούς. Το ακούμε, το πρωί θα έφευγε. Το μάθαμε και κατά τις 10 το βράδυ επήγαμε όλοι μέσα στο βαπόρι. Και έτσι δεν μπόρεσε ο Πρόξενος να κάμει τίποτε. Και έτσι ήρθαμε στη Γιουγκοσλαβία . Μείναμε ένα βράδυ εκεί. Επήγαμε και εφάγαμε και το πρωί φύγαμε για Ελλάδα με το τρένο.

Αυτή ήτανε η περιπέτεια του πολέμου.

Γεράσιμος Μωραΐτης , Σπαρτιά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Το ταξίδι της ζωής μου

ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ  Το ταξίδι της ζωής μου έχει την αντιστοιχία του στο ταξίδι του Οδυσσέα; ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Συναντησα μονόφθαλμους γίγαντες, παλεψα...