Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

θέλω να φύγω, όχι για διακοπές ,για πάντα ......

θέλω να φύγω, όχι για διακοπές ,για πάντα ......
ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ
  • Ο ορισμός, που δόθηκε στον έρωτα, και που όλοι οι ποιητές τον διατύπωσαν με τα δικά του λόγια ο καθένας, είναι ο ακόλουθος: έρωτας είναι η τέχνη του να φευγεις. «Ος κε θεοίς επιπείθηται, μάλα τ’ έκλυον αυτού». Αν ακούς (τα κελεύσματα) των θεών και αυτοί περισσότερο σε ακούν. Ιλιάδα, Α 218
  • Κουράστηκα....δε μου αρέσει σχεδόν τίποτα πια .θέλω να φύγω. Κάποιες φορές σκέπτομαι ότι μεταλλάσσομαι επικίνδυνα. Μόνο να φεύγω θέλω και όσο δε μπορώ, τόσο πιο πολύ το θέλω .
  • Όλα με ενοχλούν εδω. Αυτή η πόλη. Πιο άθλια ,βρώμικη, απάνθρωπη....άσχημη, γκρίζα ,με θόρυβο, ρύπανση ,κάθε μορφής ...άσχημοι άνθρωποι ,αγενείς ,κουρασμένοι, χωρίς καμιά παιδεία και πολιτισμό....μόνο με υπεροψία και μαγκιά, από πάνω στέκει ο Παρθενώνας, για αυτό.....και οι ηλίθιοι καμαρώνουμε.... Ντρέπομαι....σίγουρα θα ντρεποντουσαν κι εκείνοι...οι ένδοξοι πρόγονοι Απέχουμε έτη φωτός, δεν έφτασε απολύτως τίποτα ως εδω.....ανάξιοι να φέρουμε το aγιο όνομα τους.....
  • Ντρέπομαι.....για όλα ,για όλους.... και κυρίως για μένα ,θέλω να φύγω.....μακριά από όλους.... Θα θελα να μπορώ να πάω σπίτι μου στο χωρίο μου ,στην θάλασσα μου, στον Λιάκκα, ,ν ανηφορίζω στα «Βασατα» να «τα λέω στους δικούς μου».....να χαίρομαι τη θάλασσα και το πράσινο....όσο έχει μείνει ,να βλέπω την Αρμυρίθρα και όλα τα όμορφα κομμάτια της ζωής μου, το χειμώνα....τότε που φεύγουν όσοι εκμεταλλεύονται τον τόπο και μένουν όσοι τα αγαπούν, να πηγαίνω στο χωριό μου.....να ναι το βουνό μας ο ΑΊΝΟΣ με χιόνι....να κρύβει το καμένο....να έρχομαι και να ξαναφεύγω..... να θυμάμαι που γεννήθηκα που μεγάλωσα.......θέλω λίγη ηρεμία ,λίγη οργάνωση....λίγη βαρεμάρα ....όπως θα πουν πολλοί... θέλω όμως να νιώθω άνθρωπος κάθε μέρα και ότι περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που αγαπούν ανεπιτήδευτα και ψεύτικα και όχι ανθρωπάκια...που δεν ξέρουν τίποτα και κάνουν ότι τα ξέρουν όλα, γέμισε ο τόπος ακαθαρσίες και αντί να κλείνουν τις μύτες τους όλοι παίρνουν και από μια βαθιά ανάσα...είναι παντού......στην τηλεόραση ,στους δρόμους ,μπροστά μας.....άτομα που βρωμίζουν τα πάντα με την παρουσία τους, την δήθεν κουλτούρα τους ,το εγώ τους...
  • Όσο μένω ....φοβάμαι ότι θα τους μοιάσω....φοβάμαι ότι θα συνηθίσω....και ίσως κάποια στιγμή δε θα με ξεχωρίζω....θέλω να φύγω....μακάρι να μπορούσα να φύγω..... «...ΑΥΤΑΡ ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΙΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ ΝΟΗΣΑΙ ΗΣ ΓΑΙΗΣ, ΘΑΝΕΙΝ ΙΜΕΙΡΕΤΑΙ...» (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)
  • Θυμάμαι τώρα εδώ πως ήσουν το φθινόπωρο που μας πέρασε. Ήσουν το” γκρίζο μπερεδάκι” και η καρδιά η δίχως έννοια.
  • Ξιφομαχούσανε στα μάτια σου οι φλόγες του δειλινού και πέφτανε τα φύλλα στα νερά της ψυχής σου.

θέλω να φύγω όχι για διακοπές για πάντα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Το ταξίδι της ζωής μου

ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ  Το ταξίδι της ζωής μου έχει την αντιστοιχία του στο ταξίδι του Οδυσσέα; ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Συναντησα μονόφθαλμους γίγαντες, παλεψα...